Zadenkwekerij

Konden we vorig jaar in de herfst al het grootste deel van de eenjarige en zelfs sommige tweejarige inheemse kruiden oogsten (korenbloem, gele ganzenbloem, echte kamille, klaproos, paarse morgenster, hazenpootje, slangenkruid), dit jaar waren de overige tweejarige en meerjarige kruiden aan de beurt.

Een lust voor het oog

Uitbundig bloeide vanaf begin juni de geel-bloeiende zwarte toorts naast de helder blauw bloeiende wilde cichorei (alsof de natuur de Oekraïne wilde steunen). Spectaculair bloeiden de steenanjers (fel roze-paars), de gele morgenster, margriet (wit), ossentong (paars), zwarte toorts (geel) en de dagkoekoeksbloem (paars). Op de hoogtijd van de bloei in juni, was de aanblik van de zadenkwekerij een lust voor het oog en we hebben ook al vele complimenten van voorbijgangers mogen ontvangen.

Maar ja, aan alle moois kwam min of meer abrupt een eind toen de droogte toesloeg. Eind juli was de aanblik al vergelijkbaar met die in de herfst en vanaf half augustus hebben we alles noodgedwongen afgemaaid en waar mogelijk de zaden geoogst.

Meerdere manieren van oogsten

Het oogsten van de zaden is overigens wel een uitdaging: voor elke soort moet je uitvogelen hoe je dit het beste doet. Voor de ene soort is afmaaien en zaden uitkloppen op een groot zeil toereikend (wede), maar andere soorten moet je beslist met de hand plukken. En zelfs dat heel voorzichtig, want zodra je van sommige soorten de uitgebloeide bloemen op zijn kop houdt valt het zaad er al uit (koekoeksbloem, steenanjer). Gelukkig hebben we binnen de tuingroep meedenkende mensen die hiervoor waardevolle suggesties geven en die dat ook in de praktijk brengen.

Jammer dat de droogte dit jaar zo hard heeft toegeslagen. Wat een verschil met vorig jaar toen we met overvloedige regenval (vooral in juli) te maken hadden en de inrit naar de Tuinderij tot ver in het najaar vol stond met uitbundig bloeiende kruiden. Enig voordeel is nu dat we de bloembedden al vroeg kunnen klaarmaken voor de zaaiperiode in het najaar... Volgend jaar een nieuwe ronde!

Zonnewaterpomphop

Heel gedoe twee jaar geleden om het hopveld van water te voorzien: althans, technisch niet, maar financieel wel. Net als dit jaar hadden we toen te maken met een erg droog groeiseizoen en watergeven was dagelijkse noodzaak. Nu hadden we bij de aanleg al een goed functionerend druppelsysteem aangelegd. Grootste minpunt in dit systeem was de aanvoer van water uit een puls door de benzine aangedreven pomp. Elke dag 5 liter benzine, keer (gemiddeld) 5 dagen per week en dat gedurende minstens 6 weken. Per keer (toen nog) €1,75. Oftewel meer dan €250,- kosten aan water alleen. En de tijd die je eraan moet besteden om alles elke dag aan te zetten.

Reden voor onze techneuten destijds (Piet, Peter, Rob) om te zoeken naar een alternatief. Wat als we een paar zonnepanelen installeren, omvormer erbij, accu’s voor stroomopslag, elektrische pomp en voila! Inventief gezocht naar een (proef)opstelling. We hadden nog een oude keet (ooit gekregen van natuurmonumenten) die jaren dienst had gedaan als schuilhok bij het cranberryplukken. Als we daar de panelen op monteren, technische zaken binnenin, en degelijk afsluitbaar, dan moeten we een mooi automatisch systeem hebben dat we in het veld kunnen laten staan. Moet werken!

En dan heb je een jaar daarna (vorig jaar) een drijfnat groeiseizoen. Nooit water hoeven te geven en van uittesten kwam niet veel.

Maar dit jaar heeft het systeem zijn diensten uitstekend bewezen. Na wat finetunen (o.a. door inpassen van een regelunit die bij een bepaalde lichtintensiteit de pomp inschakelt) heeft het systeem de afgelopen maanden vrijwel probleemloos gewerkt en heeft de hop zich mooi gelijkmatig kunnen ontwikkelen. Het heeft enige investering gekost, maar die krijgen we er zeker uit. Niet alleen door besparing op brandstofkosten, maar ook door een betere opbrengst. Dit jaar hebben we zonder meer een grotere oogst (die overigens in zijn geheel al is verkocht aan een brouwer). Een grote pluim voor onze technische mensen, die enthousiast meedenken en invulling geven aan het verduurzamen van energie-eisende teelten.

En ja, we denken nu ook al verder aan een dergelijke opstelling voor het beregenen van het cranberryveld!

De (onze) vos

Al sinds het najaar van 2021 werd onze Tuinderij regelmatig bezocht door een vos. Het bleek dat hij/zij vanuit het Laantje van Cumberland gewoon over het hek sprong, getuige de haren die aan de pikdraden bleven hangen.

Vos nam camera mee

Regelmatig hebben we de vos op onze wildcamera kunnen vastleggen, altijd ‘s nachts en vooral rond de poel. Deze winter zagen we meer activiteit, we vonden regelmatig resten van vogels (meest duiven) en soms een konijn. Ook zagen we dat er activiteit was rondom enkele oude konijnenholen aan de achterkant van de kruidenheuvel bij de poel. Totdat onze wildcamera op raadselachtige wijze was verdwenen.

Groot was onze verbazing toen we na een paar maanden toevallig een object in de ingang van het grootste hol zagen liggen: het bleek onze camera te zijn. Laat nou die vos de camera het hol in hebben gesleept! En er bleken ook nog opnames te zijn gemaakt, helaas alleen geluid, want kennelijk lag de camera op zijn kop of was de lens besmeurd met zand. In ieder geval: een duidelijke aanwijzing dat de vos het hol als onderkomen had ingericht.

Ritselende geluiden

De geluiden waren meest ritselende en schuifachtige geluiden, totdat op een van de laatste opnames een duidelijk soort geblaf en gepiep te horen was. Er zouden toch geen….?

Camera schoongemaakt, weer opgehangen en jawel: daar waren ze: twee jonge vosjes. De meeste opnames zijn ‘s nachts gemaakt, maar tot onze verrassing was er ook een prachtige opname van overdag bij.

De laatste twee weken is er echter geen activiteit meer waargenomen, geen sporen en in de ingang van het hol hebben spinnen alweer een web geweven. De vossen zijn duidelijk op zoek gegaan naar een nieuw leefgebied!